Wat goed dat je je vrienden hebt verteld dat je een eetprobleem hebt! Dit moet een grote stap voor je zijn geweest! Mooi om te lezen dat ze er normaal mee om zijn gegaan.

Het gaat je niet lukken om dit zelf op te lossen. Dat wordt dus hulp vragen. Is niet erg, want hulp vragen is altijd een teken van kracht, nooit van zwakte.

Een relatief makkelijke eerste stap is om op deze site te gaan chatten met de hulpverleners. Ze bieden ook een online behandelplan aan. Werkt dat niet (voldoende), dan zal je ook fysiek met iemand moeten gaan praten. Een psycholoog die gespecialiseerd is in eetstoornissen, is de beste optie. Zo'n psycholoog kan je zelf zoeken. Je kan ook naar je huisarts gaan. Die kent vast zo iemand bij jou in de buurt.

Wel echt doen hè!! Je vindt het misschien moeilijk en je vindt het misschien ook grote stappen, maar geloof mij ze zijn wel nodig! Een gezonde relatie met eten, is je veel meer waard!

Ja ik ben nog geen volwassenen dus als ik fysiek hulp ga zoeken moeten mijn ouders het zeer waarschijnlijk weten

Hey TZ,

Bezoek aan een huisarts is ‘gratis’ (aka je ouders krijgen geen rekening). Ook psychologische hulp is zonder kosten voor minderjarigen, dit wordt door je gemeente vergoed. Je kan dus al veel zelf regelen, buiten je ouders om.

Op een gegeven moment zal je het waarschijnlijk wel aan je ouders moeten vertellen. Die psycholoog kan je helpen om te bedenken hoe je dit gaat vertellen, inclusief oefenen om te gaan met hun weerstanden/verwijten/vooroordelen. Dit laatste kan je ook oefenen met iemand van een JIP (jongereninformatiepunt). Als je in een beetje grotere gemeente woont, heeft jouw gemeente meestal wel zo’n punt. Dit zijn jongerenwerkers die jouw kant van het verhaal aanhoren en met jou meedenken, in plaats van automatisch de kant van de volwassenen te kiezen.

Wel echt een vervolgstap zetten hè! Je hebt een grote eerste stap gezet door hier hulp te vragen, maar dat is nog niet genoeg. Durf door te pakken! Volwassenen zijn niet je vijand. Er zijn altijd mensen die je willen helpen 😘

Weet ik maar ik durf veel dingen sociaal niet
Ook woon ik in een klein dorp🙃

Je zal toch echt een vervolgstap moeten zetten. Al gechat met de hulpverleners hier? Dat kan iedere avond.

Misschien heeft jouw school een psycholoog in dienst. Deze is dan misschien niet gespecialiseerd in eetstoornissen, maar kan toch een goede eerste stap zijn. Verder werken sommige scholen samen met een huisarts. Als je een medisch onderzoek krijgt van zo’n arts, is dit ook een goed moment om hulp te vragen.

Ik moet nog chatten met de mensen hier
Het liefst wil ik niet naar de school want daar heb ik een grotere kans dat mn ouders er achter komen

hoezo ben je bang dat je ouders erachter komen?
Ik snap het opzich wel maar ze gaan absoluut niet boos worden hoor!
ze gaan je juist helpen

Ik denk wel dat ze er een heel groot drama van gaan maken mijn moeder werd al gestrest toen ik een speld vast had