What to do?
Hii,
Ik ik ben al 3 jaar best wel. obsessed met eten, gewicht, etc. Op het ene moment ben ik er meer mee bezig, dan op het andere moment. Soms is de obsessie en walg na eten erg aanwezig, maar soms denk ik er niet zo heel erg over.. dit verschilt altijd een beetje per periode. Ik heb periodes dat ik er 24/7 met eten/niet-eten bezig ben, maar ook periodes dat ik er minder tijd en energie in steek. Mijn obsessie was eerst nog totaal niet aanwezig, maar langzamerhand nam die steeds meer toe. Ik wil altijd al afvallen, helaas mislukt dit vaak. Vroeger ging ik soms een hele dag niks eten.. dit was altijd best wel zwaar. Als ik veel at, voelde ik me ontzettend schuldig! Ook woog ik mezelf 2x per dag. Mijn gewicht schommelde in die periodes heel erg. Ook was ik vroeger bij nog niet zo bekende mensen altijd bang om te eten, gelukkig is het aantal mensen waarbij ik dit heb beperkt. Ik heb/had wel gewoon normaal gewicht, niks om zorgen over te maken. Wel voel ik me tot de dag van vandaag vies en dik. Ik vergelijk mezelf (nog altijd) met iedereen. Ik heb hier best wel last van. Ik heb zelf nooit echt het idee gehad dat ik eventueel eetprobleem/eestoornis zou hebben. Ik bedoel mensen met een eetstoornis zijn dun, dat ben ik niet. En mensen met een eetstoornis geven over en laxeren. Dit deet ik helemaal niet. Ik vond dat zelf ook altijd heel ver! Maar sinds 4 maanden, vind ik overgeven heel normaal. Voor mij is het ondanks het feit dat ik het voor iedereen verberg de normaalste zaak van de wereld geworden. Ik doe dit nu ook meerdere keren per dag. Het is zo opluchtend voor mij! Ik kan gewoon niet tegen het gevoel dat je hebt als je vol zit. De leegte die je krijgt na overgeven/niet-eten is heerlijk. Gewoon een gevoel van sterkte! Ik hoor alleen altijd dat het slecht is, maar voor mij voelt het zo normaal. Terwijl ik aan het begin nog echt heel erg vond. Mijn gewicht is ondanks het overgeven, gewoon nog altijd normaal. Ben ietjes afgevallen, maar niet veel. Wel voel ik mezelf ondanks get feit dat ik ietsjes ben afgevallen (2 kilo maar) toch nog 10x dikker dan voorheen. Ben ik ook echt dikker geworden? En wat moet ik doen..? Want ik ben bang dat iemand erachter komt eigenlijk en dat ik straks nog lichamelijke problemen krijg, ondanks het feit dat mijn gewicht gewoon normaal is. What to do? Xjes E (meisje 15)
Reacties
plaats reactieHi,
Nog even een toevoeging..
Op een of andere manier, beging ik mezelf steeds meer te haten. Misschien komt het door het feit, dat het op gewenste gewicht komen nog steeds niet echt is gelukt. Ook heb ik af en toe zelfmoord gedachten. Soms denk ik aan hoe het is om dood te zijn.. als ik soms echt heel verdrietig ben, bedenk ik ook plannen etc. Ik ben dan soms even een (paar) uurtje(s) heel verdrietig.
Het verlangen naar de dood is het ene moment sterker dan het andere moment.. ik kan soms ook hele gelukkig zijn en dan vraag ik me af waarom ik een dag geleden nog dood wilde zijn. Op momenten dat ik zo verdrietig ben.. haat ik mezelf, zeg ik dat het beter is zonder mij, wil ik mezelf pijn doen, etc. Soms heb ik een aanleiding voor dit verdriet, maar ook heelvaak weet ik die aanleiding niet precies. Weten jullie hoe dit komt en wat ik hiermee moet?
E ik lees dat je eetstoornis erg aanwezig is en dat is jammer,want het verpest veel voor je zoals:
_je krijgt er stress door
-Je verpest je gezondheid door niet te eten en te laxeren.
_De kans is groot als je door gaat dat je geen kinderen kan krijgen.
_Je kan vroeg dood gaan door dit gedrag als je doorgaat.
_Je kan je niet concentreren op andere dingen dan eten
_Als je ouders er achter komen moet je misschien naar een kliniek
_Je krijgt door je eetstoornis een depressie
_Je krijgt zelfmoordgedachte
_Je eetstoornis wordt erger lees ik ook omdat je steeds meer doet om je eetstoornis te plezieren
_Het kost veel tijd laxeren,wegen en nadenken over eten
_Je krijgt een vertekend beeld dat normaal is.(niet gemeen bedoeld)
Ik denk dat door je eetstoornis je verdiet hebt,omdat dit gedrag je ongelukkig maakt,maar het kan ook iets in het verleden zijn en het beste is dat om uit te zoeken door naar een praatgroep te gaan of andere vorm voor hulp(je ouders hoeven het niet te weten)
Want wil je hier de rest van je leven last van hebben? En een normaal gewicht schommeld 2 kilo dus dagelijks wegen kan je beter vervangen door wekelijks wegen,want je gewicht schommelt doordat je bijvoorbeeld meer zout of vocht binnenkrijgt.En misschien is het juist goed dat mensen er achter komen,zodat je hulp krijgt die nodig is voor je.
Veel sterkte en zeg maar als je meer hulp of advies nodig hebt
Hey lieve E,
Zo te lezen ben je erg aan het worstelen met een eetstoornis en raak je er steeds meer in verstrikt.
Je bent op zoek naar geluk en denkt dit te bereiken wanneer je het ideale gewicht hebt, klopt dat?
Zoals je zelf ook al in de gaten hebt is dit eetpatroon (niet eten, te weinig eten, overgeven etc.) heel erg schadelijk voor je gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Ook al merk je er nu niets van, je richt er erg veel schade mee aan aan je lijf en je brein.
Je geeft zelf ook al aan dat je je soms intens verdrietig en ellendig voelt en zelfs zelfmoordgedachten hebt. Dit geeft wel aan dat lichaam en geest flink ondervoed zijn. Want wist je dat ondergewicht en ondervoeding in dit geval zeer waarschijnlijk de oorzaak is van je sombere gevoelens en zelfmoordgedachten? Dat komt omdat je brein simpelweg te weinig voedingsstoffen krijgt om goed te functioneren. Als jij goed op gewicht bent en goed en regelmatig eet, werkt je brein beter en is het beter in staat om emoties goed te reguleren.
Vergeet niet dat gewicht niets zegt over je gezondheid. Ook met een 'normaal' gewicht kun je flink ondervoed zijn. Bovendien heeft iedereen een ander gewicht wat goed is voor zijn of haar lichaam. Het kan zijn dat jij nu ondergewicht hebt, omdat jouw natuurlijke gewicht net iets hoger ligt. Niemand kan bepalen welk gewicht bij jou past, dat doet jouw lijf zelf. Jij kunt dit dus niet afdwingen zonder schadelijke gevolgen voor je gezondheid.
Ik raad je aan om met iemand te gaan praten over je problemen met het eten en hulp te zoeken. Hoe eerder je dit doet, hoe sneller je herstelt en des te minder schade lichaam en geest oplopen. En besef je goed dat je geluk niet in je gewicht zit, maar in je gezondheid. Je zal 100X gelukkiger zijn in een gezond lijf, dan in een lijf met ondergewicht en een es.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Heel veel sterkte en liefs, Amy