Ik at normaal, ik was gezond en ik was dun. Ik ben nog steeds slank, maar dit was wel duidelijker aanwezig toen ik nog op de middelbare school zat. Ik heb mijzelf eigenlijk ook niet anders gekend dan als dat slanke meisje die alles kon eten wat ze wilde maar geen grammetje aankwam. Ik bleef altijd schommelen rondom mijn gewicht en wat ik ook at, ik kwam niet aan. Veel vriendinnen waren daar ook wel jaloers op en mensen zeiden regelmatig dat ik daar maar blij mee moest zijn, maar eigenlijk was ik dat helemaal niet. Ik werd er zelfs soms best onzeker van. Het was niet dat mijn lichaamsbouw het gesprek van de dag was hoor, maar er werden wel regelmatig opmerkingen gemaakt die niet altijd goed bij mij aankwamen.

Ik ben blij met mijn figuur en ik ben ook blij dat ik niet van jongs af aan heb moeten letten op wat ik at. Ik weet echt wel dat het ook anders kan. Ik weet echt wel dat niet iedereen zoveel kan snoepen als ik deed en dat dit niks doet met het gewicht. Van heel dichtbij was dat ook al merkbaar. Mijn zus en ik verschillen wel van lichaamsbouw en haar gewicht veranderde wel, niet op een vervelende manier hoor en ze is zeker nooit te dik geweest, maar haar voedingspatroon deed wel wat met haar figuur. Wanneer je een eetstoornis hebt of zelf wel aankomt zoals mijn zus deed, kun je je hier misschien moeilijk iets bij voorstellen, maar ik kon daar jaloers op zijn. Ik wilde namelijk ook wel mooie dikke billen, bredere heupen etc. Voor mijn gevoel bleef ik plat en kon ik eten wat ik wilde maar gebeurde er niks.

Spiegel

Ondanks dat niet snel aankomen ook voordelen had voor mij, heeft het ook een negatief effect op mij gehad. Ik kon namelijk best onzeker zijn over mijn - te dunne - lichaam, wat blijkbaar het lichaam was wat op dat moment goed voor mij was en bij mij hoorde. Ik kon er geen enkele invloed op uitoefenen leek het wel. Ik heb mijzelf een hele tijd te dun gevonden en dit resulteerde in talloze pogingen om aan te komen op verschillende manieren. Niet omdat ik het cijfertje op de weegschaal niet leuk vond, maar omdat ik mijn lichaam niet mooi genoeg vond als ik in de spiegel keek. Omdat ik kleding mooier vond staan bij meiden die iets voller waren, etc. Wat ik ook deed om aan te komen, het lukte niet... Ik kon niet meer eten dan ik al deed en zelfs speciale producten om aan te komen hielpen niet. Dit heb ik overigens ook niet heel lang doorgezet hoor, ik had geen ongezond gewicht en ik besefte op gegeven moment ook wel dat het tijd nodig heeft en op gegeven moment echt wel gaat veranderen. En dat is gebeurd. Ik ben nog steeds slank, maar niet meer zoals het was en ik ben blij met mijn lichaam. Het is niet perfect, ik heb zeker ook dingen die ik het liefste anders zou zien, maar ik kan mijn imperfecties ook omarmen.

Wel herinner ik nog veel momenten waarop ik mij heel rot voelde door bepaalde opmerkingen die weleens gemaakt werden. Op de een of andere manier lijkt het alsof veel mensen denken dat ze wel opmerkingen kunnen maken

8 sep 2017, .