zelf beschadeging
Hoi, ik ben een meisje van 14 jaar. Ik zeg mijn naam liever niet. maar ik zit ergens mee. Ik voel me nu al een tijdje best wel kut. ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel en het lukt me allemaal niet. ik ben hierdoor begonnen met zelfbeschadeging omdat ik het gevoel had dat ik die pijn verdiende. thuis durf ik hier ook niet over te praten omdat ik me over het algemeen niet veilig voel thuis omdat mijn vader me pijn gaat doen op het punt dat er iets is wat hem niet bevalt. daarom ben ik vaak uberhaupt niet thuis, en als ik thuis ben zit ik alleen op mijn kamer. ik durf hier niet echt over te praten met andere mensen omdat ik bang ben dat ze me raar gaan vinden of dat ze vinden dat ik me aanstel. daarnaast als ik al ergens over wil praten waarmee ik zit weet ik niet waar ik moet beginnen. en wat ik allemaal moet vertellen. want het kan ook uiteindelijk allemaal tegen me gebruikt worden. maargoed. dit bericht ging erom dat ik graag wil stoppen met zelfbeschadeging omdat het niet alleen niet goed voor me is maar omdat ik ook een andere manier moet vinden om iets te verwerken. Heeft iemand tips?
Reacties
plaats reactieHee schatje! ik doe het ook sinds een paar maanden, wat voor mij helpt is er toch echt met een therapeut over te praten ik was hier zelf altijd heel bang voor maar het werkt echt! **
**dit bericht is aangepast door de moderator
Wat vervelend voor je dat je hier door heen moet gaan! Ik heb helaas geen ervaring met dit soort dingen dus ik wil je veel steun en sterkte wensen 🙏 ik hoop dat deze periode snel voorbij gaat
Hai meisje,
ik ben nu 16 jaar en ben vanaf mijn 13e begonnen met zelfbeschadiging. Ik snap wat je bedoelt, je hebt het gevoel dat je het moet doen. Maar dat is niet zo, je bent zoveel meer waard dan dat. Kijk naar positieve dingen en als je er aan denkt probeer iets te doen waar je rustig van wordt. Ik telde dan vaak tot 10 en ging bijvoorbeeld wat tekenen of ook praten met iemand. Ik ben nu al 2 jaar gestopt maar heb ook nog wel terug vallen, die horen er helaas bij. Maar als je het vaker doet krijg je vaker de drang om het weer te doen. Je bent veel meer waard dan wat je denkt, je bent niks voor niks op de wereld gezet he! Als je ergens mee zit praat met je vriendinnen of je ouders ik vond het ook lastig maar je kan het beter zeggen dan dat ze erachter komen.. mijn zus heeft trauma's gekregen toen ze mijn arm ontdekte en de blikken van mijn ouders vergeet ik nooit weer. Praat er met ze over en vertel dat je het lastig vind. En anders eventueel een therapeut? je kan dit wel!