Voel me gevangen thuis, help me!!!!!!
Hey allemaal
Ik ben een 16 jarig meisje met eetproblemen en angststoornis. Ik ben heel erg onzeker, en de afgelopen paar maanden tot een jaar wil ik graag uit huis. Ik doe vwo dus ben nog twee jaar thuis en daarna weet ik niet of ik held heb enzo om uit huis te gaan. Ik vond afgelopen zomervakantie op vakantie vervelend en ik word gek van mijn ouders. Ik heb het gevoek alsof ze me niet kunnen loslaten en mijn leven gewoon voor mij aan het inrichten zijn. Als ik ze dit vertel dan gaan ze in de defense-mode en ik vind het al lastig uit te leggen. Ik ben vaak kortaf omdat ik het gewoon niet meer trek. De enige met wie ik er over praat is mijn psycholoog want mijn vriendinnen die vinden het maar raar. Ik word daar nog onzekerder van en ik wil niemand pijn doen maar ik snij mezelf en ik weet niet hoe lang ik het thuis nog volhoud. Ik hou wel van mijn ouders hoor. Maar ik voel me gevangen.
Wat moet ik doen?!!
Xxx
Reacties
plaats reactieDesperate
Please probeer er toch met je ouders over te praten en als dat niet lukt kun je vast iets met je psycholoog afspreken dat die je helpt om het er over te hebben met je ouders (daar zijn die mensen voor)
Maar hoe dan ook probeer te stoppen met snijden p.s. zorg dat je het daar oor met je ouders en psycholoog over hebt want later zul je er anders spijt van krijgen
Deseperate het is mogelijk om op je 16e het huis uit te kunnen, maar dat is wel begeleid wonen zodat je hulp krijgt met op je zelf wonen of je ouders regelen zelf dat je op jezelf kan wonen, maar dan moeten ze wel onder elk contract ook hun handtekening zetten en moet je ook zelf geld hebben om voor jezelf te zorgen.En je kan altijd vragen aan je ouders om ook in jou te verplaatsen, zodat ze je snappen en anders kan je een interventie doen met familie over hoe ze je behandelen.
Hey Desprerate,
Zo te lezen voel je je erg opgesloten en onbegrepen door je ouders. Je wilt graag meer vrijheid en ruimte om je eigen gang te gaan en jouw leven zo in te richten naar jouw eigen smaak en voorkeur. Dat is zo begrijpelijk!
Ik snap heel goed dat je jezelf wil ontwikkelen en je geen bemoeienissen van je ouders wilt hebben. Je wil het allemaal zelf uitzoeken!
Lastig dat je ouders niet naar je willen luisteren als je probeert uit te leggen dat je meer ruimte en begrip wilt hebben. Goed dat je dit ook al bespreekt met je psycholoog!
Het eerste waar ik aan zit te denken is om eens samen met je ouders naar jouw psycholoog te gaan. Jouw psycholoog kan jouw ouders misschien beter bereiken. Jouw psycholoog kan dan aan jouw ouders uitleggen hoe jij je voelt en wat jij van je ouders nodig hebt. Is dat een idee?
Vergeet ook niet dat je ouders waarschijnlijk het allerbeste met jou voorhebben. Ook al voelt dat nu niet zo, zij dan vast hun uiterste best om jou gezond en gelukkig te zien.
Blijf met ze in gesprek en blijf proberen om je gevoel en behoeften aan je ouders kenbaar te maken. Desnoods schrijf je ze een brief. Ze willen je vast tegemoet komen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Sterkte en veel liefs!