Als jij denkt dat je hulp nodig hebt, dan heb je hulp nodig. Eetbuien en uitspugen zijn nooit gezond, ookal heb je geen ondergewicht, de rest van je lichaam lijdt er wel onder. Gewoon gaan dus!
Xx jolalola

PS leuke naam 😊

Je moet niet bang zijn dat mensen dat van je denken. Je kunt ook een eetstoornis hebben zonder 30 kilo te wegen. De mensen om je heen en jij denken dat je hulp nodig hebt, dus dan heb je dat. Ik hoop dat je er wat aan hebt en suc6♥

hey moonwalker
even een peptalken wat tips en sorry als het een lang verhaal wordt :s. Story of my life
In die kliniek gaan ze je sowiso helpen, wat ze ook van je vinden. Maar waarschijnlijk gaan ze je gewoon accepteren en misschien houd je er zelfs vrienden aan over! Iedereen daar heeft namelijk een probleem. Je zegt dat je geen wannabe bent, maar eigenlijk is iedereen dat daar. Ik heb in een kliniek gezeten op mijn tiende met zwaar ondergewicht. Rara wat ik was... een wannabe Barbie. De mensen daar, en alle mensen met een eetprobleem, willen allemaal iets zijn wat ze nooit kunnen zijn.
Misschien zul je denken dat mensen je niet mogen. Toen ik nieuw was (ik ben er nu allang uit) was er een meisje van mijn leeftijd die er normaal uitzag. De meesten in de kliniek waren 17-19 dus ze had geen vrienden. Ze wilde vrienden worden maar de eerste 2 weken had ik haar buiten gesloten, net als veel anderen, maar bij haar al helemaal!
Het ging helemaal niet om persoonlijkheid, die kende ik nog niet. Ik vergeleek haar niet met Barbie zo van: Ik begin te lijken, maar jij zit nog mijlenver!! (Je zal misschien denken dat ze dat denken, maar iedereen probeert juist dat perfecte zelfbeeld weg te werken en gezond te worden!)
Hierom wilde ik niet met haar praten: zij was goed bezig, en ik was een vieze vuile * en zo * dom dat ik serieus dacht om ooit Barbie te kunnen worden, terwijl zij zo dichtbij was. Gezond gewicht. En ik zou nooit in mn leven uit de kliniek komen.
Eerst dacht ik serieus dat ze alleen met me wilde praten om te zeggen hoe dom ik was en dat ik nooit mijn doel zou bereiken en altijd een klein, mager, miezerig en lelijk kind bleef. En voor de rest van mijn leven haaruitval zou hebben.
Uiteindelijk werden we (met veel hulp van verpleging) vrienden.
Als je iemand ziet met wie je vrienden wilt worden of andersom, moet je ze uitleggen dat je ook een eetprobleem hebt, ondanks je gewicht. Dat jij hetzelfde doel hebt als zij, hier zo gezond mogelijk uit komen. Dat je niet meer of minder waard ben, dat je een mens bent, die vrienden wilt en nooit iemand die voor dezelfde reden hier is zou beledigen. (Daarmee moet je echt oppassen want als je iets zegt wat een grapje was, of iets wat je meent maar dat zij opvatten als een grap (denk aan iets van: mooi haar! Dat valt bij sommigen met plukken naar beneden) dan zijn ze niet zo snel van plan om vrienden te zijn, als ze dat al wilden.)
succes! en hoe dan ook ga je er levend uit komen, dus niet teveel stress over vrienden maken.
xoxo

Als je hulp nodig hebt heb je dat nodig en ik weet zeker dat ze openstaan voor je anders ga met een psygoloog praten