Nieuwe mensen
Hey, ik heb een soort van sociaal probleem sinds ongeeveer 3 jaar (15jr) . Ik laat eigelijk geen nieuwe mensen meer in mn leven. Omdat iedereen me altijd pijn doet of ik doe hun pijn. En dat wil ik gewoon niet meer dus ik wijs iedereen die in mijn leven komt gewoon af, terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel. Ik sluit me ook steeds meer af van mijn vrienden omdat ik gewoon het idee heb dat ze beter met andere mensen kunnen omgaan als met mij. Ik wil wel met ze afspreken maar of ik heb het idee dat ze me gebruiken of ze zijn te goed voor mij. Ik haat mezelf er echt om dat ik nooit iemand meer toelaat. Zelfs mensen die ik al langer ken maar heel lang geen contact meer me heb gehad wijs ik af.... Heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Reacties
plaats reactieHeey, ik heb dit ook wel en beetje (ben 14jr)
Bij mij komt het doordat ik
1 van mezelf gwn een heel stil persoon ben (ik heb gwn niks te vertellen, en ik vind het moeilijk om contact te maken met nieuwe mensen
2 omdat ik in de 1e klas heel erg buitengesloten ben hierdoor heb ik o.a.sociale angst en een eetstoornis ontwikkelt
Ik vind het ook heel naar om met vriendinnen af te spreken of om nieuwe mensen te ontmoeten, omdat ik ook ongeveer dezelfde soort gedachten heb.
Maar je afsluiten is ook geen oplossing, ik zou aan een vriendin die je het meest vertrouwt gwn eerlijk vertellen wat voor gedachten je hebt en ee gewoon eerlijk over praten, als je daarna nog steeds last van die gedachten hebt zou ik naar een orthopedagoog ofzo gaan om die gedachten te onderzoeken enzo, dat heeft mij in ieder geval wel geholpen.
Liefs, unicornn
@unicorn
Ik ben van mezelf niet zo stil. Maar als ik ergens mee zit of iemand vervelend tegen me doet word ik super stil... Dat 2e heb ik ook gehad. Ik ben ik de brugklas niet echt 'gepest' geweest kwa uitschelden enzo maar ze sloten me buiten. Waardoor ik super eenzaam werd. Dr gingen allemaal rare roddels over mij die nieteens waar waren....
De vriendin die ik het meest vertrouw weet het maarja, zij kan mij niet veranderen.... Ik durf dus niet daar contact mee op te nemen. Ik zit al ongeveer 4 jaar in een depressie en mn moeder houd nogsteeds vol dat ik me aanstel....
<3 Britt
Dat herken ik heel erg!
Ik ben rondom vriendinnen enzo wel een prater, vooral bij vreemde mensen lukt het niet...
Wat naar dat je moeder dat zegt!! Kan je er met een mentor of iemand anders over praten (dat je hulp wil) (als je hulp wil)
Ik vind het zo sneu voor je! Ik weer eigenlijk niet wat voor advies ik moet geven... in behandeling gaan als je daar de kans voor krijgt... dat lijkt me het beste, ik ben dat nu ook voor die problemen en het helpt wel..,,
Liefs unicornn
heey ik bn 17 jaar en ik hb dit super erg. Zo erg dat ik altijd in mijn kamer zit en nooit naar buiten ga.