Hey,

Wat vervelend dat je last hebt van orthorexia. Dat is erg vermoeiend en beperkend.

Zoals je zelf ook ervaart is je drang om gezond te eten te obsessief. Hoe meer je jezelf verbied om ongezond te eten, hoe groter die obsessie over ongezond eten wordt.
Het is heel goed om de basis van je voedingspatroon gezond te houden, maar daarbuiten mag je best eens wat lekkers nemen wat minder gezond is. Denk maar aan de 80/20 regel; 80% van je voeding is gezond en de overige 20% mag je naar behoefte invullen met andere (minder gezonde) dingen. Het is juist heel gezond om zo nu en dan lekker te eten waar je zin in hebt. Als je jezelf toestaat om ook lekker te eten waar je zin in hebt, zul je merken dat je obsessie voor ongezonde voeding afneemt.

Probeer hier wat mee te oefenen en te 'spelen'. Probeer elke dag iets te eten wat je echt heel erg lekker vind (bijvoorbeeld een donut, een koekje of een portie chips) naast je gewone, gezonde voeding. De eerste paar keren zal dit vast heel ongemakkelijk voelen, maar naarmate je het vaker doet, hoe beter het gaat voelen.

Durf je het aan dit te proberen?

Wat betreft het snel huilen; heeft dit met het eten te maken? Of spelen er andere dingen waardoor je snel moet huilen?

Hey Amy
Bedankt voor je bericht. Ik huil best snel omdat ik altijd pech heb en moeilijke dingen heb.

Hey,

Wat naar dat je zo snel pech hebt en veel moeilijke dingen momenteel. Ik kan me voorstellen dat het op een gegeven moment teveel wordt allemaal en daarom sneller huilt dan je voorheen deed.

Mijn eerste inschatting is dat je erg veel te verwerken hebt, en ik vraag me af in hoeverre je hierin gesteund wordt door anderen?
Heb je iemand met wie je al je zorgen en problemen kunt delen? En die je helpt om je door deze moeilijke periode heen te komen?

Ik weet niet of het jou helpt, maar een tijdje nadat ik een koekje of zoiets heb gegeten eet ik iets gezonds, zoals een stuk appel of wat druiven, dan zit ik niet met het schuldige gevoel van het koekje maar heb ik daar wel van genoten

Hey bedankt allebij. En door mijn vriendinnen word ik wel begrepen en gesteund. Maar meiden zijn gevoelig en de jongens die vinden het leuk om mijn te zien huilen. En dan kijkt iedereen.

Hey,

Fijn dat je vriendinnen je wel steunen en begrijpen. Vervelend dat de jongens er niet zo begripvol op reageren.
Hoe moeilijk het ook is, probeer dat dan te negeren. Zo halen ze er het minste plezier uit en zullen ze het snelst ophouden met hun flauwe gedrag. Richt je op je vriendinnen die er wel goed op reageren.
Jongens zijn ook wel gevoelig hoor, maar die durven dat niet te laten zien. Helemaal niet wanneer er ook nog andere jongens bij zijn.

Hoe is het contact met je ouders?
Weten zij van jouw orthorexia en je worsteling met eten?
En kun/durf je goed met hen te praten waar je mee zit?

Hey Amy gaat redelijk. Mijn eetprobleem hou ik liever nog geheim. Maar me vriendinnen helpen me wel.

Hey!

Fijn dat je vriendinnen je wel helpen.

Wat maakt dat je je eetprobleem geheim houdt voor je ouders?
Ben je bang dat ze je eetprobleem van je 'afnemen', en jou gaan dwingen om te eten? Of zijn er andere dingen die je tegenhouden om het met ze te bespreken?

En houdt je ook andere persoonlijke zaken geheim voor ze?

Hey
Ja eigenlijk hou ik ook mijn andere geheim. Zoals verliefd zijn. Maar ik wil niet gevoelig zijn enzo. Ik los het steeds beter op. En me vriendinnen helpen me ook.

Hey meisje,

Heel fijn om te horen dat je vriendinnen je zo goed helpen.

Ik vraag me echter wel af, waarom je niet gevoelig wilt zijn?
Ik vind gevoeligheid juist een hele mooie en waardevolle eigenschap, maar jij denkt daar anders over?

Je zegt ook alles het liefst geheim te houden over jezelf, dat heeft vast ook te maken met dat je niet gevoelig wilt zijn.
Heb je het idee dat je altijd maar sterk en dapper moet zijn en alles alleen moet kunnen oplossen?

Hey Amy dankjewel dat is heel lief. Ik heb vroeger wel vaak ruzie met ze gehad misschien DRM dat ik heb geheim wil houden. Ik hoi eigenlijk alleen iets voor mijn ouders in.

hey meisje,

Wat vervelend dat je vroeger zo vaak ruzie had met je ouders. Dat moet vast heel naar zijn geweest voor je.

Je zegt dat de ruzies vooral vroeger waren, begrijp ik het goed dat het dan nu niet meer zo vaak voorkomt?
Wat is er veranderd dat jullie nu geen (of veel minder) ruzie hebben?
En zou je je ouders graag willen vertellen over wat je bezig houdt? Of vindt je het wel prima zo?

Hey Amy
Nu is mijn broer opzich zelf gegaan en drm iets minder.