Hee, ik herken me wel een beetje in je verhaal. Heel vervelend dat je hier mee zit. Zelf worstel ik ook al aardig wat jaren met mijn gewicht. Ga ook vaak naar de supermarkt voor heel veel eten en kan dan echt een hele grote eetbui worden. Maar daar zal ik verder niet in detail op ingaan.
Ik wil wel even zeggen dat je echt beter kunt stoppen met het gebruik van laxeermiddelen, want je darmen worden er heel erg lui van, en het is gewoon heel slecht voor je lichaam. Je raakt er bovendien alleen vocht mee kwijt.
Of je er van aankomt als je stopt weet ik niet, maar ik denk dat het gewoon verstandig is om je problemen met een diëtiste te bespreken en dan te zorgen voor een gezonder eetpatroon, anders kan dit echt een heel serieus probleem worden.
En praat er vooral toch met je ouders of mentor of decaan over dat je je onzeker voelt, en niet lekker in je vel zit. Erover praten kan een enorme opluchting zijn, en ik hoop dat ik iets heb gezegd waar je wat aan hebt gehad :P

Xxx

Hey,

is er toch nog iemand die in hetzelfde schuitje zit..

het probleem is, dat je aan die laxeerpillen verslaafd raakt. Het klinkt misschien raar maar de gebruikers van laxeerpillen snappen dat wel. Je doel is namelijk om af te vallen en door eten kom je alleen maar aan. Dus als je dan toch moet eten slik je een laxeerpil om het te compenseren. Als je stopt met laxeerpillen, heb ik nog meer angst om te eten..

Mijn moeder weet ook dat ik aan het afvallen ben, het valt haar ook op dat het best snel gaat. Alleen ik durf echt tegen NIEMAND te vertellen dat ik ook die laxeerpillen slik. Ik kan namelijk de reactie al voor me zien...

Van me moeder, teleurgesteld en zo iets van waar ben jij in godsnaam mee bezig.
En mijn vrienden zouden wel denken dat ik gek ben, en me totaal niet begrijpen dat afvallen zo belangrijk voor me is..

Eigenlijk ben ik ook niet zo'n type die andere wilt lastigvallen met mijn problemen (oke, topic is een uitzondering haha)

Je valt niemand lastig met je problemen hoor. Je ouders of iemand zal het alleen maar fijn vinden als je eerlijk zegt wat er mis is. Ik vind het zelf ook heel moeilijk om mensen in mijn omgeving lastig te vallen met wat er mis is, maar ik weet wel dat sinds ik erover praat ik op veel momenten toch gelukkiger ben. Gewoon het idee dat je niet altijd alleen hoeft rond te lopen met dit soort gevoelens.
En die laxeerpillen. Ik begrijp volkomen dat het een verslavend gevoel kan hebben. Maar het is echt heel slecht voor je. Sowieso is het niet echt afvallen, de voedingsstoffen zijn dan toch al lang opgenomen, je wint er zo weinig mee. Het zou zonde zijn om daarvoor je gezondheid langer op het spel te zetten.
Misschien zijn de reactie van je ouders niet zo leuk maar dat is alleen omdat ze bezorgd zijn. Ze zullen je heel graag willen helpen, ook met je angst om te eten. Ik weet dat het heel moeilijk is, maar geloof me, het zou goed zijn voor je gezondheid en je gaat je ook veel gelukkiger voelen als je hier niet meer constant mee rondloopt.

Oh en als het echt niet lukt om over die laxeerpillen tegen iemand te vertellen, dan kan je ook proberen zelf af te bouwen. Wat ik zeker zou proberen als ik jou was, want ik heb best veel verhalen gehoord van mensen die nooit meer normaal naar de wc kunnen gaan omdat ze langdurig overmatig gebruik hebben gemaakt van laxeerpillen.

Maar natuurlijk is het jouw keuze wat je doet, en je kan hier natuurlijk altijd moeilijkheden zetten waar je tegenaan loopt.
Succes ermee!Xxx

Echt knap van je dat je het er met mensen over durft te hebben! maar zeg je dan gewoon spontaan ik moet je iets vertellen, ik ben echt aan het afvallen?

Dankjewel voor je tips!

Alleen ik weet nog niet of ik kan afbouwen nu.. omdat het afvallen nu best snel gaat ook al merk ik dat het met de dag wat minder met me gaat.. minder energie, je hoort jezelf in je hoofd ademen (dat is echt raar!) en verder je bent minder vrolijk en veel rare buikgeluiden en buikpijn..

Het tweede probleem is, ik woon alleen met mijn moeder en zusje. Mijn vader is overleden (2jaar geleden), en mijn stiefvader is net 2 weken bij ons weg.. dit allemaal en nog meer vervelende gebeurtenissen is in een korte tijd gebeurd. ik wil mijn moeder niet nog meer belasten en pijn doen.. ze heeft het al moeilijk genoeg, dus ik kan er met haar niet over praten.

met mijn mentor vind ik een beetje raar, ik ben net gaan studeren ( deze week) dus ik heb nog geen band met hem, en dan om gelijk zoiets te vertellen vind ik een beetje raar.. dus ik moet nog even bedenken wie ik dan wel in vertrouwen kan nemen..

Ja, je kunt gewoon zeggen, van 'het gaat niet goed met me' en het dan verder uitleggen. Zelf had ik al gesprekken met een vertrouwenspersoon, maar ik was altijd van 'alles is goed' terwijl hij zich duidelijk zorgen maakte. Op een gegeven moment heb ik gewoon gezegd van 'Eigenlijk gaat het helemaal niet zo goed' en dat ving hij heel goed op. Ook omdat hij eigenlijk al wist dat er iets mis was. Misschien kun je ook naar zo'n persoon op jouw opleiding, die zijn er meestal wel, of soms heb je zelfs een soort psycholoog waar je ook mee kunt praten. Het is inderdaad lastig als je net ergens nieuw bent, heb je geen oom of tante waar je een sterke band mee hebt??

Ik vind het trouwens heel erg voor je dat je vader is overleden, en ik snap best dat je je moeder niet nog meer wilt belasten met andere problemen. Maar als moeder weet ik zeker dat ze ook alleen het beste wilt voor jou. Zeker een moeder merkt het afvallen meestal als eerste op toch?! Of heeft ze er nog nooit wat over gezegd??

Als je door het afvallen zoveel minder energie hebt, moet je juist afbouwen. Al het vocht dat je nu extra verliest door die pillen, zou alleen maar goed zijn voor je lijf, dus door het niet te verliezen. Die buikpijnen enzo kan alles te maken hebben met die laxeerpillen. Ik begrijp alleen in je hoofd horen ademen niet zo goed. Daar kan ik me niet echt iets bij voorstellen.

Xxx