eetstoornis (anorexia)

Hallo,
Ik ben een meisje van 17 en ik ben sinds 3 weken opgenomen in het ziekenhuis voor mijn eetstoornis. Het is moeilijk om met de mensen uit mijn omgeving erover te praten, z\want zij snappen mij niet zo goed. met de mensen in het ziekenhuis kan ik dan weer echt goed praten, maar ik zou het echt leuk vinden moesten hier wat mensen een reactie kunnen geven. Ik heb echt soms heel moeilijke momenten en weet soms niet meer wat ik moet doen. Ik ben nog zo jong en ik vind het zo moeilijk om met mijn eetstoornis om te gaan. Ik zit echt heel diep nu (zowel mentaal als fysiek) en ben mijn moed een beetje verloren> Kunnen jullie soms raa of tips geven?

24 jul 2013, lauradecorte


Reacties

plaats reactie
1

probeer te bedenken waarom je af wil vallen, maar niet:omdat ik mezelf dik vind maar meer ik wil afvallen omdat iedereen zegt dat ik dik ben. en probeer ook te bedenken wie er veel last van heeft dat je bent opgenomen:jezelf(denk ik) maar op je ouders, je zus of broer, je tante en oom, je opa en oma. iedereen uit je familie vind het erg , dus hou vol en wees sterk en denk ik ben hier omdat ik afval maar dat is niet goed want ik ben niet dik, dus ik word snel weer beter voor mijn familie(en mezelf).
ik hoop dat je hier iets aan hebt.

xxxx
Ang1100

25 jul 2013, 14:07, Ang1100
2

Zelf heb ik precies dezelfde strijd gevoerd en al gaat het nu al weer wat beter, de strijd voer ik nog elke dag. Anorexia kwijtraken is heel erg moeilijk dan wel niet onmogelijk. Wat mij wel hielp is om na te gaan wat het je op dit moment brengt en wat het je nog gaat brengen. Helemaal NIETS dus. Het maakt al je problemen van voor je eetstoornis nog moeilijker. Het is inderdaad lastig dat je omgeving je niet snapt maar dit is wel logisch. Zou jij het snappen als iemand zich (in hun ogen) vrijwillig dood hongert? Om er toch over te praten zou je iemand kunnen zoeken die het zelfde doormaakt als jij. Helaas kan ik uit eigen ervaring vertellen dat dit minder makkelijk is dan het lijkt. Er zijn weinig sites waarbij je in contact kan komen met andere meiden met de ziekte en als je er een vindt moet je heel voorzichtig zijn dat je elkaar er niet alleen maar verder intrekt.
Verder ben je natuurlijk helemaal niet dik aangezien je in het ziekenhuis lag door ondergewicht. Dit zou ook iets kunnen zijn waar je je aan vast kan houden al werkte dat bij mij helemaal niet omdat ik mezelf wel dik vond. Nadat ik weer bijna op gewicht ben vind ik mezelf nog steeds dik maar ik krijg wel me oude leven stukje bij beetje terug dus dat is een echte rede waarom je zo snel mogelijk beter moet proberen te worden. Nou weet ik natuurlijk niet hoe het nu met je gaat aangezien dit bericht uit juli komt maar als je nog steeds de strijd voert tegen anorexia hoop ik dat je er iets aan hebt.

31 dec 2013, 17:12, anna
3

ik heb geen tips maar ik wil vooral dingen zeggen.
geef de moed niet op ik weet honderd procent zeker dat achter dat anorexia stemmetje een prachtig meisje schuilt.
ik weet zeker dat er mensen zijn die je niet kwijt willen dus denk aan die mensen en denk aan je doel. maak lijsten met dingen die je wilt halen doelen en probeer ze uitevoeren in 2014.
denk aan al die lieve vrienden en vriendinnen die daar voor je hopen en duimen voor je je moed inspreken die mensen die zoveel voor je hebben gedaan en weten dat je dit niet verdiend die je het beste gunnen.
ik ken je niet maar dit soort dingen raken me echt ik hou van jou en ik duim voor ik zal aan je denken dag en nacht dat beloof ik. je mag de moed niet opgeven niet van mij en niet van de wereld ik weet dat je prachtig bent want iedereen is mooi op zijn eigen manier.
ga leuke dingen doen en geniet van het leven. want je wil toch wel op vakantie en op stap en naar restaurant enz.
denk aan die dingen die je wilt doen met de mensen waar je van houd. ik weet dat het niet makkelijk is dat weet ik gwn maar ik hoop zo erg dat je beter word en door blijft bijten en weet dat ik je zal steunen der voor je ben denk aan mij denk aan al die lieve reacties.
you are special in every single way.
denk erom je bent speciaal.

annabel x
geef de moed niet op sgatje xxx

1 jan 2014, 19:01, annabel
4

vergeleken met de andere reacties is deze een beetje kort, maar ik wil toch een tip geven.

Maak mooie foto's van jezelf. (nog beter is als je ze laat maken door iemand bij wie je je vertrouwd voelt)
Hang deze op in je kamer en kijk er gewoon vaak naar.
Het klinkt misschien vreemd, maar op deze manier ga je jezelf accepteren en van jezelf houden. Vervang de foto's ook regelmatig door nieuwe, zodat je kan zien hoe je verandert en er weer beter uit gaat zien!

6 jan 2014, 11:01, Iris
5

als andere mensenzeggen dat je te dik bent moet je je daar niks van aantrekken jij bent goed zoals je bent en bij ij zeudenzealtijd dat ik te dun was maar kater zeiden ze da ze jaloers waren. wes gewoon jezelf je ent mooi zoals je bent

7 jan 2014, 17:01, helpend handje
6

Ik snap jou volkomen. Zelf heb ik geen anorexia, maar heb een tijdje geleden een eetstoornis gehad en ik heb er nog steeds last van. Mensen om je heen snappen idd niet waarom je wilt afvallen etc en de mensen in ziekenhuis wel omdat ze er ervaring mee hebben.

Geef niet op meid, want op een gegeven moment gaan je ogen open en besef je dat je verkeert zit. Dit zal een lange tijd duren maar het ziekenhuis weet wat ze moeten doen en accepteer hun hulp.

Succes meid!

8 jan 2014, 16:01, Vultures
7

Mijn moeder en ik werken allebei in een apotheek dus als ik van xenical of kaliumtabletten nodig heb dan komen mn moeder en mn collega's er achter of als ik zwaluwstaatjes nodig heb om mn snijwonden te "hechten" dan komen ze er sws achter wat moet ik doen omg ik kan geen kant op :',(

2 mrt 2014, 22:03, Joyce
8

Haai!!!

Ik snap je heel goed!! Maar onthoudt wel dat wat jij met je lichaam doet en het uithongeren je nergens positiefs brengen ookal is dat misschien moeilijk te bevatten. Je maakt alles kapot van binnen en emotioneel ook, je wordt depressief, chagrijnig en kan waarschijnlijk ook niet goed slapen. Je moet jezelf goed af gaan vragnr waarom je dit doet en wat je ermee wilt bereiken, ja dun zijn neem ik aan maar als jij al bent opgenomen in het ziekenhuis is dat toch enigszins een teken dat je al te dun bent. Zou je niet veel liever normaal gezond willen eten en bewegen en af en toe snoepen zodat eten niet je leven beheerst en je stemmingen en je gedachten? Het is zo geen manier van leven en ik snap het dun zijn en afvallen is fantastisch maar pas mooi dun wordt je van sporten en sporten kun je pas goed doen wanneer je eet en daar bedoel ik echt goed eten mee. Dit volhouden heeft geen enkele zin en je zult er alleen nog maar dieper door in de put gaan zitten en uiteindelijk dood aan gaan, zo dun ben je, dat is toch niet goed?

1 mei 2014, 22:05, N
9

Heey,
Ik begrijp je volkomen. Ik heb nog nooit een eetstoornis gehad, maar ik weet denk ik ongerveer wat je voelt. Ik denk dat meiden heel snel zichzelf vergelijken met "mooiere, slankere of leukere meiden" dat doe ik soms zelf ook. Doordat je jezelf vergelijkt voel je je onzeker en ongelukkig omdat je denkt dat iedereen je lelijk en dik vind. Maar er is één manier om die gevoelens te stoppen. Ten eerste: jij vind die andere meiden veel mooier, maar bedenk ook dat die meiden jouw misschien wel vele male mooier vinden. Want ik durf te wedden dat heel veel meisjes en vrouwen zich vergelijken met anderen. Ten tweede: accepteer hoe je bent. Deze manier heb je vast al eerder gehoord, maar het is wel belangrijk dat je ook je mooie en goede punten kunt zien. En als laatste: nobody is perfect! Dus als jij jezelf weer vergelijkt met anderen, kijk dan eens naar de minpunten van die meiden. Misschien heeft ze wel ontzettend lelijk piekhaar en heb jij prachtig haar. ;) en misschien helpt het om God om hulp te vragen. Dan kom je er echt uit. Vertel alles wat je hebt meegemaakt aan God, hij snapt je en zal je niet oordelen. Dus probeer dat alsjeblieft.

Veel geluk en succes in je leven.
Hopelijk heb je wat aan mijn tips :)

30 aug 2014, 22:08, Meertje
10

Als ik iemand kan helpen hoor het graag of vragen beantwoorden

*****Gr

***dit bericht is aangepast is aangepast door de moderator***

12 nov 2014, 20:11, M
11

Haay,
Ik heb ook heel lang t zelfde gehad en ben nog maar 13!!
als aller eerst mijn complimenten. Ik weet hoe moeilijk t is te overwinnen maar t lukt je wel, t heeft alleen wat tijd nodig.
Je bent al slim genoeg om het te kunnen overwinnen want je denkt er al overna hoe. En verlies de moed echt niet hoor en blijf proberen elke poging is goed want het gaat er niet om of het meteen lukt maar of je het probeert(en dat kan je) echt waar. Maar nu eerst nog even uitrusten want het is denk ik ook nog ff te veel voor je allemaal. Ik hoop dat ik jou kan helpen en anders nog de mensen met t zelfde probleem die dit lezen.
Groetjes mij ^^

9 aug 2015, 19:08, Mij <3
12

Oh ja en nog succes hè!! T lukt je wel

9 aug 2015, 19:08, Mij <3
13

hoi meid ik was ook jong toen het bij mij erg de kop op stak nu weet ik wel dat ik altijd me niet lekker in me vel heb gevoeld ik heb namelijk zusters die van naturen erg slank waren aan gelegd toen ik eenmaal in een relatie kwam waar ik het gevoel had totaal geen controle te hebben nam het eten Groote problemen aan aldoor won ik zogenaamd weer als er kilo s van af waren tot ik op een punt kwam dat ik wel me streef gewicht behaalde maar zwaar depressief was om de ellende om me heen had ik nog steeds geen controle uit eindelijk heb ik me pubertijd door gebracht ziekenhuizen klinieken hier voor wat de mooiste tijd van je leven moest zijn was voor mij de ergste herstellen was moeilijkste ooit en eerlijk ik ben nu moeder van twee dochters altijd zullen er momenten zijn in je leven dat het weer om de hoek schuild eerlijk enige momenten dat ik te vrede in me lichaam zat was toen ik zwanger was of dat soort vrij brief is waarom je dik mag zijn je heel raar maar zo werkt het voor mij en soms moet ik me zelf halt toe roepen nog steeds als bv na strand ga enzv dan voel ik me niet op me gemak terwijl ik weet dat ik gemiddeld echt niet zwaar ben en dan ga ik naar moeders of vrouwen zoeken die 10x dikker zijn als mij en denk mens stel je niet aan verpest je dag niet en geniet van de momenten met je kids op het strand
en geloof me er komen momenten echt waar dat je weer normaal kan genieten van je leven maar ik ga niet liegen er licht altijd klein duiveltje op de loer zo heb ik dagen dat ik heerlijk kan genieten van eten en het ook heerlijk vind en soms dagen als ik wat lekkers eet dat ik denk morgen dan weer minder eten ik heb ook momenten gehad dat ik in begin moeilijk vond met me kids eten wand dan zij ik tegen hun eet je boordje leeg ik at niet bij ze aan tafel maar ging wel bij hun zitten als ze aan het eten waren op gegeven moment werd me oudste dochter ouder en zij mama ik vind niet leuk als je pas na ons gaat eten dit was altijd smoes van mij zo dat ik niet echt vol hoeft te eten later dacht ik ja ik wil me kids niet ontnemen om samen te eten ik wil ook gezellige samen eten soms gaat het jaren goed en soms merk ik dat ik beetje moeite heb maar ik besef ook dat het een ziekte is die ik me zelf aan doet en die ik zelf alleen de kop in kan drukken ik wens je zo veel sterkte toe in deze moeilijke tijd ik hoop alleen dat je ook nog contact blijft houden met je vriendinnen en vrienden wand geloof me ik heb nu zo veel jaren later zo spijt dat ik niet af en toe iets leuks heb gedaan met ze niet alles hoeft om eten en gewicht te draaien dikke knuffel

17 aug 2015, 00:08, lotgenoot

Reageer

Dit topic is gesloten voor verdere reacties, mocht je hierover vragen hebben dan kun je contact opnemen met de coordinator.